اثرات کاربرد آمینوکلات ها در تعدیل اثرات تنش شوری در پایه های پسته (pistacia vera l.)

چکیده به منظور ارزیابی اثرات آمینوکلات های روی و بیوسالت، در تعدیل اثرات تنش شوری در سه پایه پسته اهلی، آزمایشی گلخانه ای فاکتوریل (سه فاکتوره) در قالب طرح پایه کرتهای کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام پذیرفت. فاکتورهای آزمایش عبارت بودند از: (1) پایه در 3 سطح شامل بادامی زرند، قزوینی و سرخس، (2) شوری آب در 4 سطح شامل صفر (شاهد)، 75، 150 و 225 میلی مولار کلرید سدیم، و (3) آمینوکلات در 3 سطح شامل صفر (شاهد)، آمینوکلات روی (بصورت کاربرد برگی)، و آمینوکلات بیوسالت (به صورت کاربرد خاکی) بودند. صفات مورد بررسی در این آزمایش عبارت از کارائی فتوشیمیایی (fv/fm) پایه ها، پتانسیل آب برگ، دمای برگ، مقدار نسبی آب، میزان پرولین، قندهای محلول و مقادیر کلروفیل a و b بودند که طی مراحلی مختلف از رشد گیاهان اقدام به اتدازه گیری آنها شد. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که میزان آب نسبی برگ، کارایی فتوشیمیایی و همچنین محتویات کلروفیل برگ با افزایش شوری کاهش می یابد و میزان پرولین، قندهای محلول، دمای سطح برگ، پتانسیل آب برگ با افزایش شوری، افزایش می یابد. کاربرد آمینوکلات روی باعث افزایش کارایی فتوشیمیایی، میزان آب نسبی برگ و همچنین محتویات کلروفیل برگ شد. همچنین میزان پرولین و قندهای محلول در مراحل اول (30 روز پس از اعمال تیمار) نسبت به شاهد کاهش یافت و در مراحل بعدی (60 روز پس از اعمال تیمار) افزایش نشان داد. دمای سطح برگ، پتانسیل آب برگ نیز در شرایط کاربرد آمینوکلات کاهش یافت. تیمار بیوسالت باعث کاهش آب نسبی برگ، پرولین، قندهای محلول و دمای برگ گردید ولی با گذشت زمان، افزایش یافت. پتانسیل آب برگ، مقدار کلروفیل و کارایی فتوشیمیایی در شرایط کاربرد بیوسالت افزایش یافت.در بین پایه ها، پایه بادامی بالاترین میزان کارایی فتوشیمیایی برگ، بالاترین مقدار کلروفیل برگ، بالاترین مقدار آب نسبی برگ، بالاترین پتانسیل آب برگ، بالاتری مقدار تجمع پرولین و کمترین میزان دمای سطح برگ را نسبت به پایه قزوینی و سرخس نشان داد.